راحت طلبی تله ی خانوادههای تک فرزند+فیلم
تاریخ انتشار: ۹ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۶۳۸۳۱
به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما،بسیاری از والدین تک یا ۲ فرزند یکی از علت های اصلی انتخاب فرزند کم را رفاه بیشتر بیان میکنند در حالیکه دورنمای این انتخاب چیز دیگری را نشان میدهد.
آینده تک فرزندها چه میشود
درِباغ سبزی که برهوت میشود
سالیان سال است که این تفکر در بین مردم ما جا افتاده که تک فرزندی به معنای زندگی شیرین و راحت برای همه اعضای خانواده است غافل از همه معایب آن که گریبان همه اعضای خانواده را در آینده خواهد گرفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
تفکر غلط درباره فرزند کمتر و زندگی بهتر
سال هاست که تفکر تک فرزندی مثل تفکر اجاره نشینی ـ خوش نشینی پس از شعار «دو فرزند کافیست» در اذهان خانوادههای ایرانی جای گرفته و درونی سازی شده، به طوریکه طبق آمارهای موجود در حال حاضر ۳۴ درصد خانوارهای ایرانی «تک فرزند» و ۱۴ درصد هم «بدون فرزند» هستند بدون اینکه خانوادهها به این فکر کنند که برای فرزندان تنهایشان در بیست تا سی سال بعد زندگی شان چه اتفاقی خواهد افتاد و چه آیندهای متصور است.
آینده نگری لازمه والدین تک فرزند
اگر خانوادههای تک فرزند قدری تخیلاتشان را قویتر کنند و خانوادههایی هم که فرزندان تکشان بزرگ شده اند، تفکر کنند، میبینند که تک فرزند در کودکی قطعا از موهبت نگهداری و حمایت شش والد شامل پدر و مادر خود، پدربزرگ و مادربرگ پدری و مادری حمایت میشوند، اما در آینده نزدیک آنها باید از هشت نفر مراقبت کنند که علاوه بر شش نفر ذکر شدهه، حال نوبت به سرویس دهی به پدر و مادر همسر هم میرسد!
تاثیر تک فرزندی بر آینده فرزند
حال سئوال اصلی این است که آیا این سبک فرزندآوری مناسب برای آینده بچهها هم هست یا خیر و در کنار این امر معایب زیادی هم تک فرزندی دارد که از نازپرورده شدن بچهها تا سبک تربیتی گیرنده و محور نبودن در اقتصاد کشور و ... میتوان اشاره کرد که برخی از این معایب را با هم مرور میکنیم:
مشکلات اقتصادی و طرز تفکر خانوادهها
با بسیاری از خانوادههای تک فرزند که صحبت کنیم، آنها مسائل مالی را علت تک فرزندی میدانند و معتقدند که نمیتوانند هزینههای بچه بیشتر را تقبل کنند، درحالیکه روزی انسانها دست خدا است و زیاد و کم شدنش هم با خداست و به تعبیر معصومین (ع) یکی از موارد پرروزی شدن انسان ها، فرزنددار شدن است، کما اینکه این روزها بیشتر در بین خانوادههایی با سطح اقتصادی متوسط به بالا و خوب تک فرزندی بیشتر دیده میشود.
خداوند روزی را می رساند
شخصی سومین دخترش که به دنیا آمد با نگرانی نزد پیامبر (ص) آمد، حضرت به او گفت نگران چه هستی، روزی اش را که خدا میدهد و برای خود تو هم خاصیت دارد، چون سه دختر داری خدا بهشت را بر تو واجب کرده است؛ بنابراین هر چه که بنگریم در آیات قرآن کریم و احادیث ائمه (ع) در معایب فرزندآوری چیزی گفته نشده است.
آینده والدین و تک فرزندی
در روایتی، پیامبر (ص) خطاب به اباذر فرمودند: یا أَبَاذَرٍّ لَوْ أَنَّ ابْنَ آدَمَ فَرَّ مِنْ رِزْقِهِ کَمَا یَفِرُّ مِنَ الْمَوْتِ لَأَدْرَکَهُ رِزْقُهُ کَمَا یُدْرِکُهُ الْمَوْتُ:ای اباذر اگر فرزند آدم از روزی خودش فرار کند، گویی از مرگش فرار کرده است و همانطور که مرگ انسان را در مییابد، روزی هم میگردد و او را در مییابد. در روایت دیگری شخصی نزد معصوم عرضه داشت من فرزند میخواهم، ولی همسرم میگوید به دلیل مسائل اقتصادی فرزند آوردن را عقب بیاندازیم، حضرت با این تعبیر فرمودند: روزی فرزندان را خدا میرساند، به همسرت بگو نگران این موضوع نباشد.
والدین تنها که فرزندان کمی دارند
یکی از موارد نگران کننده دیگر در تک فرزندی این است که دیده میشود خیلی از خانوادههای تک فرزند وقتی فرزندشان بزرگ شده، ازدواج میکند و سر زندگی خود میرود، کمتر میتواند به احوالات والدین خود در میانسالی و پیری برسد چرا که یک نفر است و مشغلههای زندگی خود را نیز دارد، درحالیکه آموزههای دینی ما هم به احسان والدین تأکید کرده است.
خیلی شنیده ایم پدر ومادرهای امروز میگویند که فراموش شده اند، اگر از اینها بپرسیم که چند فرزند دارند، عموما تعداد فرزندانشان کم است.
خانوادههای پرجمعیت اگر هفتهای یک بار هم یکی از فرزندان به سراغ والدین بروند و به احوالات آنها رسیدگی کنند، ارتباطاتشان کمرنگ نمیشود.
احساس های کودکان تک فرزند
خیلی از کودکان تک فرزند هم در دوران مختلف رشدی خود احساس تنهایی میکنند چرا که هیچ خواهر و برادری ندارند حتی کشمکشهای خاص خواهر ـ برادری هم با اینکه دردسرساز است، اما برای آینده شان مفید است و قسمتی از نیازهایشان را تأمین میکند و این بچهها با بزرگ شدن و فوت شدن والدین نیز احساس تنهایی شان بیشتر از قبل میشود، در حالیکه اگر چند خواهر و برادر در یک خانواده باشند پس از فوت والدین نیز آنها همدیگر ار دارند و هم را تنها نمیگذارند و حامی هم خواهند بود.
تاثیر تحصیلات و اشتغال بانوان، بر تعداد فرزندآوری
تحصیلات و اشتغال بانوان، بر تعداد فرزندآوری آنها تأثیرگذار است؛ به طوری که تک فرزندی بین زنان با تحصیلات کارشناسی ارشد و دکترا بیش از سایر زنان است.
آمار و ارقام اطّلاعات جمعیتی، نشان میدهد بیش از ۵۰% زنان با تحصیلات کارشناسی ارشد و دکترا، دارای یک فرزند هستند.
ارتباط تحصیلات با فرزندآوری
این روند در زنان با سطح تحصیلی کاردانی و کارشناسی ارشد به بیش از ۶۵% میرسد بنابراین از این آمار میتوان به این نتیجه رسید که بانوان دارای تحصیلات دانشگاهی، برای گذراندن دوران تحصیلات تکمیلی، میلی به آوردن فرزند بیشتر ندارند.
تقریبا ۱۸% زنان با تحصیلات کارشناسی ارشد و دکترا، دارای سه فرزند هستند، که باز هم این روند در میان زنان با تحصیلات کاردانی و کارشناسی به ۱۰ % میرسد.
خانوادهها و به ویژه زنان ساکن در شهرستانها و روستاها، با الگو قرار دادن خانوادههای ساکن در کلان شهرها، میل به فرزندآوری ندارند، و متأسّفانه تک فرزندی به عنوان شاخصی برای خانوادههای مرفّه و با کلاس، تعریف شده است.
تبلیغات تک فرزندی
فیلمهای سینمایی که خانوادهها در آنها صاحب یک فرزند و حدّاکثر دو فرزند هستند، تبلیغات صدا و سیما که در آن جمع سه نفری خانواده را نشان میدهد، تبلیغاتی که با عناوین «فرزند کمتر زندگی بهتر»، محروم کردن فرزند چهارم از برخی تسهیلات، اجرا نشدن افزایش مرخّصی زایمان، ترس از دست دادن کار برای برخی از بانوان، اوضاع اقتصادی و معیشتی خانوادهها و... عواملی هستند که بر روند اصلاح الگوی فرزند آوری در خانوادهها تأثیرگذار است.
تاثیر مسایل فرهنگی بر تک فرزندی
به جز مسائل مادّی و سیاست گذاریهای طولانی مدّت در کاهش نرخ فرزندآوری، فرزند کم داشتن، نوعی اشرافیت طلبی و راحت طلبی است که بر تفکّر فرزندآوری بانوان ایرانی تأثیرگذار بوده است.
ترس از پذیرش تربیت، نگه داری و فراهم کردن امکانات رفاهی و عاطفی کودک را بهانهای برای نیاوردن فرزند از طرف بیشتر خانوادهها است و این، عدم مسئولیت پذیری و دوری کردن از انجام وظیفه است که به این شکل خود را نشان میدهد.
هرچند بالا رفتن سنّ ازدواج و میل به فردگرایی یکی دیگر از عوامل افزایش تک فرزندی در خانوادههای ایرانی است.
اشتغال بانوان و تحقیر مادری
اشتغال بانوان و تحقیر مادری، نگرشی است که به عنوان یک ضدّ فرهنگ در سطح جامعه، به خصوص تفکّر بانوان جای گرفته است و حتّی مردان نیز در انتخاب همسر، زن کارمند را دارای بینش و صلاحیت بیشتر، نسبت به زن خانه دار میدانند.
بالارفتن میزان طلاق و طلاق عاطفی در بین خانواده ها، افزایش شهرنشینی، مشکلات اقتصادی، مصرف گرایی و رواج فرزندسالاری، از جمله علل کاهش جمعیت در «ایران» است.
کاهش انسجام خانواده، کم شدن روابط اجتماعی و عدم جامعه پذیری، تضعیف شبکه ارتباطی خویشاوندی، کاهش اقتدار والدین و جایگزینی رسانه از جمله آسیبهای تک فرزندی است.
سخنان حجت الاسلام نظافت درباره راحت طلبی و فرزند آوری
کد ویدیو دانلود فیلم اصلیمنبع: خبرگزاری فارس، حوزه
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: سبک زندگی اسلامی خانواده های تک فرزند زنان با تحصیلات کارشناسی ارشد نشان می دهد خانواده ها ی خانواده تک فرزندی فرزند کم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۶۳۸۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بهترین زمان آموزش زبان دوم برای کودکان چه سنی است؟
این روزها بحث دو زبانه شدن کودکان برای برخی از والدین موضوع قابل اهمیتی شده است و دوست دارند که فرزندشان از همان سنین خردسالی مسلط به زبانی غیر از زبان مادری باشد، اما روشهای درست و اصولی این کار چیست؟ اصلاً برای آموزش فرزندمان سنین زیر چهارسالگی بهتر است یا کودکمان باید کمی بزرگتر شود و آموزشها برای او شروع شود؟ آسیبهای این نوع آموزش در چیست؟
والدین حواسشان به محتوای کارتونها باشد
فارغ از سن شروع آموزش زبان برای کودکان بسیاری از کارشناسان معتقدند آموزش زبان از طریق نمایش کارتونها و فیلمهای زبان اصلی آسیبهای فرهنگی جدی خواهد داشت. سبک زندگی، نوع پوشش، نحوه تعامل والدین با فرزندان، تعامل کودکان با یکدیگر و… از مواردی است که اغلب دارای تفاوتهای متعدد در فرهنگهای مختلف است که نمایش این دست کارتونها میتواند فرزند شما را دچار بحران هویتی و فرهنگی کند.
«سمیه شاه حسینی روانشناس و مدرس مهارتهای زندگی» در مورد آموزشهای دوزبانه شدن کودکان چنین میگوید:
در گذشته بسیاری از روانشناسان کودک معتقد بودند که از سن سه سالگی به بعد میشود که آموزش زبان دوم را برای کودکان شروع کرد، اما قائده آن به این صورت است که این آموزش در هر فردی متفاوت است. گاهی اوقات زود شروع کردن یک مسئلهای یا یک مهارتی در کودک باعث میشود که او از آن مهارت زده شود یا اینکه کامل و جامع آن را یاد نگیرد و یا نصفه و نیمه و دست و پا شکسته یاد بگیرد.
زبان دوم پس از یادگرفتن کامل زبان مادری
سوالی که در ذهن والدین است این است که بهترین زمان برای زبان آموزی زبان دوم چه زمانی است؟ این کارشناس در پاسخ میگوید:
بهترین زمان وقتی است که فرزند ما زبان اول یا همان زبان مادری خودش را (چه خواندن، چه نوشتن) به طور کامل یاد گرفته باشد.
همه ما این را میدانیم که طوطیوار صحبت کردن با کامل و روان صحبت کردن یک زبان که اصول و قواعد آن را یاد گرفته باشیم بسیار متفاوت است.
بله این یک مسئله طبیعی است که ما یک سری اصطلاحات به زبانی غیر از زبان مادری را به کودک زیر سن سه، چهار سالمان آموزش دهیم و او بتواند آن اصطلاحات را حفظ شود و در محفظه ذهنیاش باقی بماند و ذخیرهسازی شود و هر زمانی خواست آن بازیابی اطلاعات را در موردش انجام دهد ولی این بدان معنا نیست که کودک ما بتواند به آن زبان تسلط پیدا کند.
آموزش حرفهای زبان دوم مسئلهاش کاملا متفاوت از آموزش به زبان مادری و یک سری الفاظ و اصطلاحات است.
آموزش نهادینه پس از ۷ سالگی شروع میشود
سوال بعدی والدین درباره یادگیری زبان دوم کودکان این است که از چه سنی آموزش را شروع کنند که نتیجه بهتری بگیرند و این زبان دوم در ذهن فرزندشان نهادینه شود؟
این مشاور در پاسخ میگوید:
اگر بناست که آموزش زبان دوم به نحوی باشد که در ذهن فرزند ما بماند و نهادینه شود و کودک ما بتواند این زبان را در موقعیتهای خاص خودش استفاده کند بهتر است که بعد از سن هفت سالگی باشد. یعنی زمانی که بچه ما کلاس اول ابتدایی را گذرانده و خواندن و نوشتن زبان مادری خودش را کاملاً یاد گرفته است. در این حالت ما میتوانیم آموزش زبان دوم، سوم را برایش شروع کنیم.
در سن سه، چهار سالگی ما به عنوان والدین فقط میتوانیم یک سری اصطلاحات آن هم به نحوی که کودک ما زده نشود، دوست داشته باشد، ذوق یاد گرفتنش را داشته باشد و جایگزین زبان اولش نشود یاد دهیم.
روشها را در شرایط خاص میتوان تغییر داد
مورد بعدی که شاید در ذهنمان بوجود آید این است که در هر حالتی تماشای کارتونهای آموزشی مناسب نیست یا استثناهایی هم وجود دارد؟
شاه حسینی درپاسخ میگوید:
البته یک سری استثناها هم وجود دارد مثلا در مواردی ممکن است فردی بگوید شرایط زندگی ما به گونهای است که قرار است در خارج از کشور زندگی کنیم، در اینجا دیگر زبان اول خیلی معنا پیدا نمیکند. اگرفردی چنین شرایطی داشته باشد در کنار آموزش حرفهای و اصولی با قواعد درست وخاص خودش والدین کودک میتوانند از سن سه، چهارسالگی کارتونهایی با محتوای مناسب سن، اعتقادات و فرهنگ خودشان برای او به نمایش بگذارند تا بتواند زبان مورد نظر را یاد بگیرد. لارم به ذکر است بگویم، چون کودکان درک وشناخت درستی از کلمات زبان دوم را ندارند، والدین در کنارش توضیحات کامل به او دهند که الان کلمهای در کارتون استفاده شده است دقیقاً بجای چه کلمهای بکار برده شده است. پس بهترین کار این است که زمانی که فرزند ما به درک کاملی از زبان اول رسید، آموزش زبان دوم و سوم را شروع کنیم.
بطور کلی آموزش زبان دوم برای کودکانی که آموزش در مدرسه نداشتهاند پسندیده نیست مگر در مواردی خاص.
از کتابهای آموزشی-تصویری استفاده کنید
در مواردی هم یک سری کتابهایی برای کودک و نوجوان وجود دارد که آموزش زبان آموزی با شکل و تصویر است. یعنی در ابتدا تصویر را نشان میدهد بعد آموزش زبان. در سنین زیر چهار سالگی این روش درک بهتری میتواند داشته باشد تا کارتونهای آموزشی.
بطور کل در آموزش زبانهایی غیر از زبان مادری در ابتدا تصویرسازی مهم است نه آموزش طوطیوار که فرار است و در ذهن نمیماند؛ و ماندگاری ندارد، باعث دلزدگی میشود و هم اینکه در آینده برایش قابل استفاده نخواهد بود. فیلمها هم اگر به صورت آموزشی باشند قابل استفادهتر هست تا اینکه یک انیمیشن یا کارتون باشد که کودک هیچ درکی از اصطلاحات آن را ندارد و بجای اثر سازنده اثر مخرب دارند.
منبع: فارس
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی